Ik ben Thérèse, er wordt mij gevraagd te vertellen waarom ik graag naar de klapstoel kom.
Sommige dagen moet ik zelf buiten komen, of ik zou geen mens zien, gelukkig is er dan de klapstoel.
Het doet me denken aan vroeger, wanneer we 's avonds op de zulle zaten en buren kwamen een praatje slaan. Of ik denk aan mijn moeder, er was namelijk ook altijd koffie. Diezelfde vriendschap vind ik hier terug 't is een gezellige boel.
Het wekelijks kunnen Rummicup spelen is voor mij belangrijk. Want alleen kun je niet spelen.
De vrijwilligers zijn er altijd even vriendelijk, als ik mijn verhaal kwijt wil, weet ik dat het kan in alle vertrouwen.
Ik kan ook hier echt mezelf zijn, en met mijn creativiteit uit de hoek komen. Iets knutselen, zoals de sneeuwman rond Kerstmis, die iemand ons leerde maken. Ok zelfgebakken cakes versieren, of de zelfgemaakte taarten proeven, en het recept erbij krijgen.
We leren veel van en aan elkaar. Zo leerde iemand mij een paar nieuwe breisteken en ben ik thuis meteen aan de slag gegaan.
Zondag zijn we gaan dansen met een paar vrienden die ik leerde kennen in de Klapstoel.
Het is een beetje als een Café zonder bier, aan de toog wordt er ook veel verteld en geluisterd, grappen gemaakt, ja echt het is een gezellige boel.
Thérèse Taillieu